Bulong ng Kalikasan

Noon, ay iyong ipinangako

Na ako ay aalagaan mo

Kailanma’y hindi pababayaan

‘Di sisirain o yuyurakan

Kaya’t ako ay di nagpabaya

At ika’y binigyan ng biyaya

Alay ko’y mga likas na yaman

Ng tubig, lupa, at kabundukan

Sa simula ay aking nakita

Na ika’y sadyang mapagkalinga

Mga isda’y pinangalagaan

Maging ang hayop at kakahuyan

At ako nga ay sadyang natuwa

Sa kabutihang aking nakita

Sapat na init ika’y binigyan

Pati na ng hangin at ng ulan

Subalit tila ika’y nagbago

At unti-unti’y naging palalo

Ang dating payak na katauhan

Bigla’y naging tuso at gahaman

Kabundukan ay iyong kinalbo

Mga puno ay ginawang troso

Sinira mo rin ang karagatan

Pati ang hangin at kalupaan

Libong beses nagbabala sa ‘yo

Sa dulot ng kapalaluan mo

Subalit ako’y ‘di pinakinggan

At ako’y sinira nang tuluyan

Tao, ngayon ika’y nagdurusa

Sanhi ng iyong mga ginawa

Kung nais mo na ito’y maibsan

Ako sana’y iyong alagaan